ΠΛΑΤΩΝΑ, ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Α (105 Α-Η)
νῦν δ’ ἕτερ’ αὖ κατηγορήσω διανοήματα σὰ πρὸς αὐτὸν σέ, ᾧ καὶ γνώσῃ ὅτι προσέχων γέ σοι τὸν νοῦν διατετέλεκα. δοκεῖς γάρ μοι, εἴ τίς σοι εἴποι θεῶν·«Ὦ Ἀλκιβιάδη, πότερον βούλει ζῆν ἔχων ἃ νῦν ἔχεις, ἢ αὐτίκα τεθνάναι εἰ μή σοι ἐξέσται μείζω κτήσασθαι;» δοκεῖς ἄν μοι ἑλέσθαι τεθνάναι· ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τίνι δή ποτε ἐλπίδι ζῇς, ἐγὼ φράσω. ἡγῇ, ἐὰν θᾶττον εἰς τὸν Ἀθηναίων δῆμον παρέλθῃς ―τοῦτο δ’ ἔσεσθαι μάλα ὀλίγων ἡμερῶν―παρελθὼν οὖν ἐνδείξεσθαι Ἀθηναίοις ὅτι ἄξιος εἶ τιμᾶσθαι ὡς οὔτε Περικλῆς οὔτ’ ἄλλος οὐδεὶς τῶν πώποτε γενομένων,καὶ τοῦτ’ ἐνδειξάμενος μέγιστον δυνήσεσθαι ἐν τῇ πόλει, ἐὰν δ’ ἐνθάδε μέγιστος ᾖς, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, καὶ οὐ μόνον ἐν Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις, ὅσοι ἐν τῇ αὐτῇ ἡμῖν οἰκοῦσιν ἠπείρῳ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τώρα όμως θ΄ αναφέρω πάλι μερικές άλλες δικές σου σκέψεις σε σένα τον ίδιο, και απ΄ αυτό θα καταλάβεις ότι πραγματικά διαρκώς έχω στρέψει την προσοχή μου σε σένα. Μου φαίνεσαι δηλαδή ότι, αν κανείς από τους Θεούς σου έλεγε " Αλκιβιάδη, ποιο απ΄ τα δύο προτιμάς, να ζεις έχοντας όσα τώρα έχεις ή να πεθάνεις αμέσως, αν δεν μπορείς να αποκτήσεις μεγαλύτερα;". Μου φαίνεται ότι θα προτιμούσες να πεθάνεις. Αλλά τώρα, εγώ θα σου πω, με ποια ελπίδα άραγε ζεις. Έχεις την γνώμη ότι αν βιαστείς και εμφανιστείς στο βήμα της συνελεύσεως του δήμου των Αθηναίων- και ότι αυτό μπορεί να γίνει σε λίγες μέρες- όταν λοιπόν παρουσιαστείς, θα δείξεις στους Αθηναίους ότι είσαι άξιος να τιμάσαι, όσο ούτε ο Περικλής ούτε άλλος κανείς απ΄ όσους ποτέ έζησαν ως τώρα, και αφού αποδείξεις αυτό (έχεις την εντύπωση) ότι θα αποκτήσεις πολύ μεγάλη δύναμη στην πόλη, και αν εδώ είσαι σπουδαίος, θα γίνεις και στην άλλη Ελλάδα, και όχι μόνο μεταξύ των Ελλήνων, αλλά και ανάμεσα στους βαρβάρους,όσοι κατοικούν στην ίδια ήπειρο σε μας.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΟΧΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ
των γενομένων: τούτων οι εγένοντο
παρελθών: επεί παρηλθε
ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
ότι προσέχων γέ σοι τόν νουν διατετέλεκα: δευτερεύουσα ονοματική ουσιαστική ειδική πρόταση κρίσεως καταφατική. Χρησιμεύει ως αντικείμενο στο προσωπικό γνωστικό ρήμα γνώση από το οποίο και εξαρτάται. Εκφέρεται με οριστική για να δηλώσει ένα πραγματικό γεγονός.
α νυν έχεις: δευτερεύουσα ονοματική ουσιαστική αναφορική πρόταση κρίσεως, καταφατική και επαυξημένη. Εκφέρεται με οριστική για να δηλώσει το πραγματικό και χρησιμεύει ως αντικείμενο της μετοχής έχων.
